1. pisemne oświadczenie ojca o uznaniu dziecka,

2. dokumenty tożsamości matki i ojca dziecka,
ponadto:

3. wdowa – odpis skrócony aktu zgonu małżonka,

4. rozwiedziona – odpis skrócony aktu małżeństwa z adnotacją o rozwiązaniu przez rozwód.

1. Dziecko można uznać w następujących przypadkach: 
- jeżeli nie jest urodzone z małżeństwa, 
- jeżeli nie zachodzi domniemanie, że ojcem dziecka jest mąż matki, czyli po upływie terminu trzystu dni od zgonu męża matki bądź od daty uprawomocnienia się orzeczenia ustalającego ustanie lub unieważnienie małżeństwa.

2. Na uznanie dziecka musi wyrazić zgodę matka.

3. Uznanie dziecka polega na złożeniu przez mężczyznę dobrowolnego oświadczenia, że jest ojcem dziecka.

4. Uznać dziecko może każdy mężczyzna, bez względu na swój stan cywilny (kawaler, wdowiec, rozwiedziony, żonaty), mający pełną zdolność do czynności prawnych.

5. Można uznać dziecko: małoletnie, pełnoletnie (potrzebna jest jego zgoda) oraz nie urodzone, jeżeli zostało już poczęte,

6. Uznanie dziecka może nastąpić przed kierownikiem urzędu stanu cywilnego albo przed sądem opiekuńczym, a za granicą - przed polskim konsulem lub osobą wyznaczoną do wykonywania funkcji konsula, jeżeli uznanie dotyczy dziecka, którego rodzice są obywatelami polskimi.

1. Ustawa z dnia 29 września 1986 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (tekst jednolity z 2004 roku Dz. U. Nr 161 poz. 1688),

2. Ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zmianami), Dział I